Το κορίτσι είχε μεσάνυχτα και χτυπούσε
Της έδωσα ένα κροσέ στην τύχη
Γέμισε θάλασσα

Εγώ ως συνήθως δεν καταλάβαινα τίποτα
και την πέρασα ύπτιο
Αργότερα τη βρήκα στα βατραχοπέδιλά μου
σε κακό χάλι
Ώσπου να ξαναγεμίσω είχε καρφώσει
ένα μαχαίρι στην κοιλιά κι ανέβαινε

Της φώναξα πως αυτό είναι καθαρή τρέλα
και ότι θα προτιμούσα
να `χε καλλιεργήσει περισσότερο τα γαλλικά της

Κατόπιν τη ρώτησα για τον καιρό
Είπε «θα βρέξει»

Με πήραν κάτι κλάματα σαν τότε
που μου `πε ο προϊστάμενός μου της μισθοδοσίας
«κύριε Οδυσσέα Ανδρούτσο δεν μας κάνετε»
κι έφυγα με την αίσθηση
πως όλα τα τσιγάρα είναι ίδια

κι απόψε μακριά από γκουρού
και λαϊκές τραγουδίστριες.