Με τη Μάρθα γνωριστήκαμε εντελώς

τυχαία είχαν απεργία τα λεωφορεία κι

έκανε οτοστόπ την πήρα και την πήγα

.

στη σχολή (σπούδαζε ηθοποιός) στο

δρόμο μού είπε για τη ζωή της αλλά

την είχε μπερδέψει με τη ζωή που

.

ήθελε να `χε ζήσει ο άγγελός της εγώ

πάντως μετά τόσα χρόνια μπορώ και

τη φαντάζομαι: η Μάρθα υποδύεται

.

τη Μάρθα κι εγώ κάθομαι σε σκοτεινό

διαμέρισμα και την κοιτάω το φόρεμά

της είναι στενό ανυπομονεί να το βγάλει

.

είναι πάνω στη σκηνή κάνοντας πρόβαλα

μακιγιάζ ενός έργου που δεν το `χω δει

ο σκηνοθέτης την καθοδηγεί με φαντασία

.

φαντάζομαι ότι κι εγώ σε κάποιο άλλο

θέατρο υποδύομαι τον Ντίνο Σιώτη και

η Μάρθα είναι σε σκοτεινό διαμέρισμα

.

και με βλέπει από τον δέκτη καλωδιακής

τηλεόρασης ξαπλωμένη σε καναπέ τρώει

ξηρούς καρπούς πίνει χυμό βατόμουρου

.

δοκιμάζοντας νέο ρόλο που τον έχει

επινοήσει ο εραστής της μετά από λίγο

θα κατέβει απ’ την ολόφωτη σκηνή και

.

θα έρθει τρέχοντας να μου συστηθεί

ξεχνώντας το οτοστόπ πριν σαράντα

χρόνια σε δρόμο του Σαν Φρανσίσκο.

.