Με αποσκευές κινάω... δίχως...
παρέα μόνο την αφή
καθώς βυθίζομαι εντός σου
σε τελευταίο ταξίδι ηδονής

χείλη διαγράφουνε υγρές πορείες
στο πουθενά προορισμός
κολλάνε εκεί στης σάρκας τις νοθείες
του έρωτα αλαλαγμός

βουλιάζει η σάρκα στο φιλί
ριγεί και τρέμει εκστασιασμένη
αχ θάνατε! πως μοιάζεις με γιορτή...
σαν η λαγνεία σ’ έχει φυλακισμένη

ψίθυρος σπάει τη μέθη
κοφτές οι ανάσες σε κυκλώνουν
καθώς ο ύστατος σπασμός σου γνέφει
της σάρκας οι ιστορίες... δεν τελειώνουν...