Ανοίγω πάλι εκείνον το χάρτη
με τους θαμμένους θησαυρούς
Τον απλώνω στο σώμα σου και
προσπαθώ να ερμηνεύσω τα σύμβολα.
Το δέντρο, τη μάσκα, το κόκκινο Χ.
Μετρώ απ’ την κοιλιά σου βηματίζοντας
με τα δάχτυλα.
Μια πάνω, μια κάτω,
μια στις θερμές σου θάλασσες.

Όλη τη μέρα καρφώνω τα σημάδια.
Όλη τη νύχτα υποθέτω τα χώματα.