Δουλεύεις τον χερόμυλο και σε θαυμάζω.
Τώρα αλέθεις επιδέξια τα δόντια μου,
εκείνα που στρογγύλευαν το ταυ.
Προηγήθηκαν βέβαια τα κουμπιά
ενός λευκού μου πουκάμισου,
κάτι μεγάλες, αμήχανες σιωπές,
ο δείκτης και ο μικρός του αριστερού χεριού
και όλες φυσικά οι υποσχέσεις.

Κατά τα άλλα είμαι αρτιμελής
και δεν παραπονιέμαι.
Έχουν δει και χειρότερα τα μάτια μου
στα ποιήματα.