Χαράματα και δάκρυα φορτωμένος ουρανός.
χτύπησε η χαρά
με το απαλό της ράμφος τον φεγγίτη.
με συγχωρείτε, είπε μ΄ένα δειλό χαμόγελο,
οι πόρτες είναι κλειδαμπαρωμένες
έχετε χίλιους λόγους να πενθείτε
κι εγώ ποτέ δεν έμαθα αριθμητική
δεν έμαθα αν πρέπει καν να υπάρχω.
όμως εσείς
το φόρεμά μου αν αφήσετε για λίγο
στο πάτωμά σας να θροϊσει
και ψιθυρίσετε σαν προσευχή
το κοριτσίστικο όνομά μου
ίσως και να με θυμηθείτε.
χτύπησε η χαρά
με το απαλό της ράμφος τον φεγγίτη
χαράματα ξανά.