Καμιά ελπίδα.
Τίποτα.
Βάλε τα παπούτσια σου,
βγάλ’ τα.
Πάρε το ποδήλατο και πέρνα μέσ’ από `να πάρκο στο
Παρίσι.
Διάβασε τα μεγάλα έργα της εποχής μας.
Τίποτα.
Δες τον ακροβάτη να πέφτει και να πεθαίνει.
Καμιά ελπίδα.
Ανοιγόκλεισε τα μάτια σου, ξύσε τη μύτη σου.
Τίποτα.
Κάτσε στην πολυθρόνα του οδοντιάτρου και προσηλώσου
στο πρόσωπο του Θεού.
Τίποτα.
Δες το έκτο άλογο να ορμάει απ’ την πύλη σαν μπάλα
κανονιού.
Καμιά ελπίδα.
Το όγδοο άλογο την έβαψε.
Καμιά ελπίδα στο Βέγκας.
Καμιά ελπίδα στο Μόντε Κάρλο.
Καμιά ελπίδα εδώ στη Νότια Καλιφόρνια.
Καμιά ελπίδα στο Βόρειο Πόλο.
Βάλε τα παπούτσια σου,
βγάλ’ τα.
Τίποτα.
Τα παράθυρα γυαλίζουν τούτο το μαύρο πρωινό
ένας Κινεζο-εβραίος τρέμει μέσ στην παγωνιά.
Θάβω τον πατέρα μου με πράσινο πάνωφόρι.
Καμιά ελπίδα.
Δεν αντέχω τις συμφορές αλλά πρέπει ν’ αντέξω.
Είναι έμφυτο,
δεν μπορώ να ξεφύγω.
να τα παπούτσια μου κάτω απ’ το κρεβάτι.
Κοίτα τα.
Παγωμενα, νεκρά, με τα κορδόνια τους.
Ελπίδα καμιά.
Η θλίψη ωρύεται, χτυπιέται στους τοίχους.
Μια απ’ τις γάτες μου κοιταζει κάτι αθέατο.
Χαμογελάω, κουνάω το κεφάλι.
Τίποτα.
Τίποτα καινούργιο.
Σκίζω το σελοφάν απ’ το πούρο μου.
Τίποτα δε συμβαίνει.
Ο πολιτισμός καταρρέει και σπάει σαν τεράστιο κύμα.
Μια πεταλουδίτσα μπαίνει επιφυλακτικά στο δωμάτιο.
Η μουσική σταματάει.