Νύχτα μη φοβάσαι τη σκιά σου
ο χτύπος της καρδιάς σου είναι δυνατός
μα δεν κινδυνεύεις, κανείς δε θα ξυπνήσει
κανείς δε θα ακούσει
και θα είσαι πάντα η νύχτα
που αγνοούμε.

Πλίθινες οι ώρες και στεριώνουνε
στο μυαλό και την ξεχασμένη τη ζωή μας
μια ολόιδια νυχτερινή ολότητα
αναβιώνουμε
χωρίς να βλέπουμε, θυμόμαστε
την ύπαρξη μας.

Νυχτερινέ ουρανέ μας αποκάλυψες
το τίποτα το όλο και το ίσως
μα ό,τι κι αν σκεφτούμε μπερδευόμαστε
ίσως γι’ αυτό προτιμάμε να καθόμαστε
σε μια σκιά κρυμμένοι.

Μα… χέρι είναι αυτό που μας βοήθησε;
δίχως την άδεια να ζήτησε
και στέκουμε μόνοι, βουβοί
που είναι το ύψος;
Να στέκουμε κι αντάμα να φοβόμαστε
μάταιη η φυλακή σαν θα κοιμόμαστε
σ’ αγάπης αγκαλιά που γέννησε το μίσος.