Επιλεκτικά η ηχώ της ήσσονος ψυχής,
μυίγα ενοχλητική
στους χρόνους της ενηλικίωσης του γένους,
δωρίζει φλάμπουρα και ξόρκια
για τις βαπτίσεις των θνητών.
Έκτοτε.
Πέρασαν έτη δίσεκτα
πέρασαν επιτάφιες κουστωδίες
με λευκές βιολέτες και μελισοκέρι
σε ξύλο ανύπαρκτο.
Πέρασαν οι μάχες
των γόνιμων εγώ
μα και οι μητριές αγωνίες του τέλους.
Πέρασαν τα φορία των επαναστατών
με ανθρώπινα μέλη
με μισοφαγωμένα σεντόνια
από κορμιά με άτιτλα σκέλη .
Στην άκρη του τοίχου, μια χάρτινη εικόνα
του Εσταυρωμένου
στο νοτερό παρελθόν,
ψαχουλέυει,
όλη την άνοιξη
τις μνήμες του κήπου των ελαιών
που έχει γκρίζες βροχές
και ένα στεφάνι υάκινθων
δίπλα σε μανουάλι βενετικό,
γεμάτο λαμπάδες λευκές
σε χώμα με ρόδια…που έχουνε μείζονα ψυχή.