Τη φονική νύχτα του τρόμου
σέρνονταν στις αιματοβαμμένες γειτονιές
ψυχές αθώων δολοφονημένων
Φωνές και θρήνοι και αλαλαγμοί
αιμάτων σταλαγμοί κι ολοφυρμοί
λυγμοί και δάκρυα ποταμοί
χαράκωναν την πληγωμένη άσφαλτο

Οι δρόμοι της μεγάλης πολιτείας ματωμένοι
θλιβεροί φρουροί και μουδιασμένη οιμωγή
οχλοβοή τυλίγει με πυκνή ομίχλη την αιθρία
Ο θρήνος των νυχτερινών ωρών
αιμάτινη πληγή στο μέτωπο της ιστορίας

Η ζοφερή ώρα του τρόμου
καλύπτει με ταχύτητα φωτός τον απολιθωμένο κόσμο
Οι τύχες των λαών
παίζονται με των ισχυρών τα ζάρια
στην τράπεζα των μισερών διαπραγματεύσεων

Η αιχμηρή λεπίδα της εκδίκησης
ζυγιάζεται πάνω απ’ την κλίνη των εφησυχαζόντων
Φόβος την έπαρση διακατέχει
διαβρώνει την αφυδατωμένη άσφαλτο
διαμελίζει την ασύλληπτη έκταση του χρονο-χώρου
σερπετό
φωλιάζει στην ακατοίκητη μνήμη
των τρομερών δυνάμεων του σκότους
ακυρώνοντας τη δικαιοσύνη της ημέρας
σαρκοφάγος το πέλαγος
καταπίνει τα βρέφη του έαρος ανελεήμον.

Πίσω από το πεποικιλμένο πρόσωπο της Εξουσίας
χρωματιστό πολύπρισμα η Δύναμη
σπάει σε γραμμές τρόμου τεθλασμένες
στο ρημαγμένο πρόσωπο της Οικουμένης
πάλαι τε και νυν και αεί.