Στριφογυρισμένα φύλλα λεμονιάς
Ζαλισμένα απ’ τον καταπιεστικό ήλιο
Και περιμένοντας το δροσερό βράδυ
Πέφτουν σαν τις σκέψεις μου στο πλακόστρωτο δρομάκι.

Έχεις άραγε σκεφτεί τις χιλιάδες των αθώων
σωριασμένων στη γη από θανατηφόρα όπλα
που δε γνωρίζουν τύψεις...

Κόκκινο γεράνι
Αντιστέκεται γενναία στη ζέστη του καλοκαιριού
Και τα άνθη του από την πόρτα μου
Πέφτουν σαν τις σκέψεις μου στο πλακόστρωτο δρομάκι.

Έχεις άραγε σκεφτεί την απεγνωσμένη τρέλα
ανδρών και γυναικών που διψούν για εκδίκηση
-μαρτύρων υπεράσπισης ενάντια στο «κακό»...

Τρία φτερά χελιδονιών
Μαύρα και γυαλιστερά
Πάνω στο φρεσκοκουρεμένο γρασίδι
Πέφτουν σαν τις σκέψεις μου στο πλακόστρωτο δρομάκι.

Έχεις άραγε σκεφτεί πού πηγαίνεις
ή αναρωτηθεί ποτέ ποια θα’ ναι τα επόμενα
θύματα των όπλων, της τρέλας, της εκδίκησης;

Τι περίεργο…
Το μοτίβο των πεσμένων φύλλων και φτερών
Πάνω στο πλακόστρωτο δρομάκι.
Μου δείχνει την κατεύθυνση.