Σε συζητούσαμε συχνά

με δυο φίλες μου απ’ τη φιλοσοφική

Φοιτητής ιατρικής,

Αγωνιστής, μαρξιστής, ανθρωπιστής

Σου άρεσε η μεσαία,

Της άρεσες κι εκείνης

Εμένα πάλι μου θύμιζες τον Αναγνωστάκη

να μιλάει για τα λευκά φίδια της Νεάπολης,

τα σιδερένια ρούχα των πολεμιστριών…

Ζήτημα αν ποτέ δροσιζόσουν

απ’ τις αρμονικές νύχτες, σκεφτόμουν,

Ζήτημα ήταν και για τη φίλη μου

που πάρκαρε κάθε φορά στο Γουδί

για να σε πετύχει.

Αργότερα τα έφτιαξες με μια πάπια,

έτσι τη φωνάζαμε,

Και αν έγινες καλός γιατρός

σίγουρα σε κείνη το οφείλεις



Κάπως έτσι σιγά σιγά μισήσαμε την ιατρική

τ’ αριστερά σχήματα

και τις πάπιες

Ήταν όλα δήθεν, λέγαμε,

Αν και μέσα μας ξέραμε

ότι ο Αναγνωστάκης ζει!