Από χούντα θυμάμαι μόνο Χέντριξ
τότε πρωτογνώρισα κορμί γυναίκας
στα δεκατρία μου
μ’ όλο το αντριλίκι προτιμούσα
να παίζω μπάλα
μια ντρίμπλα με λύτρωνε
από την αμηχανία
μπροστά σε στήθος σφιχτό
σαν το φεγγάρι ανάμέσα στα δόντια
της άτρωτης νύχτας
κανείς δε γυρνάει στα χρόνια
που γνώση ψυχής και σώματος
μένει απλήρωτη
αγάπησα τα ισπανικά των αγγέλων
πριν μάθω καλά καλά τον κόσμο
χορεύοντας αγάπησα τον Φιντέλ
για μια σταγόνα του Βίκτωρ Χάρα
θα πέταγα όλα μου τα ποιήματα
στη θάλασσα.