Τι έγιναν οι καλοί άνθρωποι, ρωτώ

αλλά κανένας δε μου απαντά, μήπως

είναι χαμένοι στο νόμο της βαρύτητας



και περπατάνε στις άκρες των ποδιών

τους ευγνωμονόντας τη φαντασία τους

που τους αφήνει κι είναι ακόμα καλοί



άνθρωποι; πού πήγαν πού κρύβονται;

σίγουρα δε θα τους βρούμε πια στην

αγορά στα φτερωτά παραπήγματα της



πλεονεξίας στα κάδρα με την αναμμένη

αυτοπροβολή των ποιητών ούτε στον

μεγάλο ύπνο των σωτήρων μας ούτε



στα καλοπληρωμένα χειροκροτήματα

των οπαδών της αγρανάπαυσης, της

επανάπαυσης, της ανάπαυσης



Δε θέλω να σκορπίσω πανικό αλλά

μέτρησε κανείς σας τα δέντρα που

μείναν μετά την τελευταία πυρκαγιά.