Όπως μια γυναίκα
που χαρά δεν έγλειψε ποτέ το κορμί της
και χορτασμός κανένας του πόθου δεν αγρίεψε στο κέντρο των εντέρων της,
γυναίκα που όλο το μέλι της ματιάς της έγινε,
με τους αιώνες,
κόμπρα που φτύνει το δηλητήριο απ’ την κρυφή ουρά της
και χαϊδεύει με τη διχάλα της γλώσσας,
όπως αυτή που δεν έχασε ποτέ το κορμί της σε άλλη αγκαλιά,
κλείστηκε η ίδια μέσα στο κορμί της και το `κλεισε στον εαυτό της
και έζησε λατρεύοντας με κραυγές σφαγιασμένης χίμαιρας
τα οράματα που έπλαθε αντλώντας τα από τα αρχαία φύλλα των γραφών,
και μαράθηκε και ξεράθηκε και στάχτισε
και σκότωσε με το τσεκούρι του μυαλού της
και ξαφνικά πέφτει,
όπως ξαφνικά πέφτει μια γυναίκα,
η μισή πλευρά του κορμιού της πέφτει
και παίρνει εκδίκηση για το άλλο μισό,
μόνη πέφτει, μόνο σαν πάθος κυνηγημένο μέσα στο ίδιο του το πάθος,
και τότε υψώνεται ο Χρόνος, ανορθώνεται, αναρριχάται
και δοξάζεται το πάθος μετά τον κατατρεγμό
μέσα στο χιόνι και στις βρισιές του ουρανού,
υπερνικώντας τη φρίκη του ματωμένου φαντάσματος
που βγαίνει σα σιωπηλή ρομφαία μέσ’ απ’ τη χύτρα όπου έλιωσε το πτώμα του.
Τι μένει από έναν άνθρωπο;
ός α και να ζήσει ένας άνθρωπος,
τι μένει από έναν άνθρωπο;
Κι όχι τόσο αυτά που αφήνει πίσω του,
όσο αυτό που παίρνει μαζί του.
Τι παίρνει μαζί του ένας άνθρωπος
όταν τ’ αφήνει όλα πίσω του;
Ακόμα κι εκείνος που βγήκε απ’ τον κύκλο του πάθους
και κοίταξε μέσα στον κύκλο
το ακαταπόνητο αλληλοσπάραγμα των άπληστων ψυχοφάγων. Τι μένει
από έναν άνθρωπο όταν τ’ αφήνει όλα πίσω του
και δεν παίρνει τίποτα μαζί του;
Η μεταβίβαση του πάθους από άνθρωπο σε άνθρωπο
και η αποδοχή του πάθους. Ή η αποστροφή του.
Όπως μια γυναίκα που το αποστράφηκε
και ενθρονίστηκε ο Χρόνος επάνω στο μνήμα της.

Η αυτοκρατορική ενθρόνιση του Χρόνου
είναι το τέλος του ανθρώπου
έξω απ’ τον κύκλο του πάθους
και μέσα στον κύκλο της στέψης του Χρόνου.
Ο Χρόνος είναι το πάθος του ανθρώπου
και διώκεται μέσα στη λάσπη και στα βρεμένα δεντρα,
γιατί ο άνθρωπος δε θέλει να είναι το πάθος,
και το πάθος που είναι, ασθμαίνοντας το διώκει στον άλλο.
Όπως μια γυναίκα
που καταδίωξε το πάθος μέσα στο πάθος
και αλώθηκε.