Αισθάνομαι τα πάντα όταν γράφω ποιήματα
αισθάνομαι τη Γη να περιστρέφεται γύρω από
τον εαυτό της τα κύματα που σκάνε στις ακτές

της Νέας Αγγλίας την άμπωτη του Ευβοϊκού
τα εφαρμοσμένα μαθηματικά την επιφάνεια της
γης που αναδιπλώνεται μετά τους σεισμούς και

τα τραντάγματα του πλανήτη όταν πέφτουν πάνω
του κομήτες νιώθω τα βλέμματα εκατομμυρίων
ανθρώπων τη φύση που αλλάζει εποχές όπως

αλλάζει φόρεμα η ντίβα αισθάνομαι τα χιλιάδες
φιλιά που έδωσα και τα χιλιάδες φιλιά που μου
έδωσαν αισθάνομαι το παραμιλητό του θανάτου

καθώς πλησιάζει τον ετοιμοθάνατο στο κρεβάτι
στην πολυθρόνα στο κάθισμα ενός αυτοκινήτου
αισθάνομαι την κίνηση στο Χρηματιστήριο στους

δρόμους αλλά και στους κεντρικούς αερολιμένες
της Ευρώπης είμαι παντού όταν γράφω ποιήματα
είμαι ταυτόχρονα σε όλες τις ηπείρους αλλά και

στη στρατόσφαιρα σε διαπλανητικούς γαλαξίες
σε καλύβες χωριών της Αφρικής του Αμαζονίου
της Παταγονίας των Ινουί του Κεμπέκ ακόμη και

στο κτήμα μου στην Τήνο είμαι πανταχού παρών
όχι ως άλλος Ιησούς of course αλλά ως άγνωστος
επισκέπτης τις Κυριακές νοσοκομείων σανατορίων

θεραπευτηρίων κέντρων αποκατάστασης συνομιλώ
με ασθενείς που δε θυμούνται τίποτα δίνοντάς τους
ελπίδα ταξιδεύω παντού όταν γράφω ποιήματα είμαι

και εδώ και εκεί ακόμη και σε μέρη που δεν έχουν
υπάρξει είμαι στα μακρινά μονοπάτια που βγάζουν
σε εξώστες αυτογνωσίας αυτάρκειας γαλήνης νιώθω

υπέροχα όταν γράφω ποιήματα γι’ αυτό και γράφω
όσο πιο συχνά μπορώ. Αυτά είναι μερικά από τα
πράγματα που αισθάνομαι όταν γράφω ποιήματα.