Μ’ ένα δειλό ροδί
ξεγέλασες τη νύχτα
την έβαψες
και άναψες κεράκια
δύο άστρα για ποτήρια
και δείπνο έφτιαξες
στον κόσμο
δύο φάροι
στόλιζαν το χρόνο μας
και πράσινη μαστίχα
μου ακούμπησες
στα στήθη.
Δώσαμε στο ξημέρωμα
αιτία για ν’ αργήσει.