Αγάπης λόγια θα `θελα
σαν πριν να σου μιλήσω,
τα μάτια σου βαθιά να δω
γλυκά να τα ρωτήσω
κι ενώ λαχτάρα φώλιαζε
στα χείλια, στην ψυχή μου,
ένα πικρό παράπονο
έπνιγε τη φωνή μου.

Ας ήτανε να μου `δινες
να μου `ταζες και πάλι
ό,τι πανώριο κι ακριβό
μι’ αγάπη πιο μεγάλη,
να μη παραπονιόμουνα
να μη ξαναζητούσα,
γλυκά να μ’ αποκοίμιζες
σαν σ’ όνειρο να ζούσα.

Κι ως θα `ρχονταν τριγύρω μου
οι χάρες σου κοντά μου,
να με τυλίξουν στοργικά
να γιάνουν την καρδιά μου
το ξέρω, δε θα μου `φταναν
τα τόσα τους τα δώρα
αχ, μη με συνερίζεσαι
παραπονιέμαι τώρα!