Προβάλλει το χαμόγελό σου στο κατώφλι
και η καρδιά μου πράσινο φουντώνει
δέντρο πάνω απ’ τη θάλασσα

κόκκοι ασημένιας σκόνης αιωρούνται
μέσα στο φως του βλέμματός σου
στα ράφια τα βιβλία ξεχειλίζουν
λέξεις μικρές κι αστραφτερές
κλωστές για τα κιλίμια
όπου σφυρίζουν και κινούνται παιχνίδια μαγικά
με τις κουρτίνες κάτασπρα πανιά
οι χαραμάδες διαστέλλονται και ταξιδεύουν

όλβιος εκείνος
που ζωντανός έφτασε κάποτε
στο χνάρι πούχε αφήσει το πρώτο βήμα του
και αξιώθηκε έκθαμβος ν’ ανακαλύψει
ποιά μέσα του υπήρξε πάντοτε η πατρίδα.