1.
Aνταριάζει ο ήλιος
στων ποιητών τον εξοστρακισμό.
Κατόπιν έρχονται σκεπτόμενα μαντεία
ψευδείς ειδήσεις
να πιστέψουν.

2.
Όταν δακρύζω
για ένα μου κρίμα
τότε πια παύει να με τιμωρεί.
Εξαφανίζεται.

3.
Στις άκρες του δρόμου
αργά και ύπουλα
ξεφύτρωσαν παλιές εικόνες
τεράστιες σιωπές, σκιές.
Ολική η καταστροφή
οι ποιητές πολεοδόμοι
απεφάνθησαν.

Δρόμου αδιέξοδα.

4.
Οι άνθρωποι
ξεχνούν τις αναμνήσεις
και κατατρώγουν
του μέλλοντος τ’ αποθέματα.

5.
Η αλήθεια
προηγείται της σκιάς.