Πού οδηγούμαι λοιπόν, Θεέ μου, ή πού με οδηγείς;
Ο μέγας κίνδυνος την ισορροπία μου να χάσω
στο τεντωμένο αυτό σχοινί όπου μ’ έταξε
ν’ ακροβατώ η ανεξιχνίαστη θέλησή σου
χωρίς να με ρωτήσει αν θέλω ή αν μπορώ
θα με κερδίσει ή επιτέλους θα μπορέσω
στο τέρμα να φτάσω του σχοινιού, ή ακόμα, μήπως
το θέλημά σου δε μου έχει ετοιμασμένο
κανένα τέρμα;

Πολύ το κατατρέχεις
το τέκνο σου, Κύριε. Η φωνή μου δε φτάνει
να σου ζητήσω να με βγάλεις πέρα:
είσαι πολύ μακριά για να μ’ ακούσεις.
Τούτο μόνο: δείξε μου πού πηγαίνω...