Τα πράγματα στο βάθος τους
είναι πεντακάθαρα

επιδερμικά μόνο χρειάζονται
κάποτε ξεσκόνισμα απ’ την τριβή
του χρόνου

άλλωστε η καθαρή αξία
μετριέται με την ασυνείδητη
εκλογή στιγμών

που ναρκεύουν στο χώμα
της μνήμης σημεία
έτοιμα να μας εκτινάξουν
σε κάθε παραπάτημα

έτσι και τα σπίτια
που προσωποποιούνται
κατά τον τρόπο του ποιητή

αναλώνουν τις μικρές ατέλειες
στο χωνευτήρι της ανοχής

-ο φόνος ενός κρεβατιού
ή η πληγή μιας παλιάς κουρτίνας-

εξωραΐζονται όλα
σε ένα απόσταγμα
το μαργαριτάρι εκείνο
το σπόρο στα θεμέλια

που ριζώνει τη συγκατοίκηση
με μια φέτα φωτός

έτοιμη να σχίσει
την επιφάνεια των πραγμάτων
σε κάθε άνοιγμα της ψυχής τους.