Προς τους δικαίους κι ευτυχείς που καταφέρνουν να ζουν
χωρίς κατάρες κι άλλα ανθρώπινα.

Ξεπεσμός κι απροσδόκητη κάμψη-

Μακριά τόσο που δε φαίνονται τα πρόσωπα.
Θολά τόσο που δε διακρίνονται οι νεκροί
από τους ζωντανούς που παριστάνουν ότι αναπνέουν.
Κι αυτοί
που με ικριώματα και γύψους κρατούνται στο προσκήνιο
καλά καλά δε νιώθουν το κοινό που τους χλευάζει.
Θέλουν ν’ ακούσουν μια φορά το ψίθυρο
για δοκιμή.

Μα κατά σας δεν αξίζουν ούτε τόδε ούτε τάδε.
Απλά δεν αξίζουν
λυτρωμό ή ένα στρέμμα σιτάρι.