Κόρακας κοράκου μάτι βγάζει
μαύρα φτερά πάνω στον πάγκο.
Το ψέμα πάλι
που ως γνωστόν έχει κοντά ποδάρια
αλευρώνεται πρόβατο φίλος
για να κρύψει τον λύκο από κάτω
η θλίψη όμως, αχ η θλίψη
έχει βάλει το κεφάλι της στο φούρνο
έχει μακριά χέρια κουλούρια
τα προσφέρει ένα χρόνο μετά την κηδεία
μαζί με τον καφέ παρηγοριάς.
Η ελπίδα γυαλίζει τα ποτηράκια του κονιάκ
σαν κάποιος να επρόκειτο
όσο για τον γνωστό Γιάννη
λίγες μέρες πριν τα γενέθλια
μόνος του κερνά και μόνος πίνει.
Τα αυγά της γειτόνισσας
αισθητά πάντα πιο μεγάλα
τσιτσιρίζουν με μπέικον
Στην Μόσχα αδελφές μου, στην Μόσχα
ενθαρρύνει το ένα το άλλο
μέσα στο τηγάνι.
Έτσι φουσκώνει το πρωί Κυριακής
αρχή Νοέμβρη μες στο σπίτι της
σε σβώλους μες στην κατσαρόλα.
Πάλι έκαψες τη μέρα σου
λέει η γιαγιά που μπαίνει στην κουζίνα
με ένα πανέρι μήλα
που φιλοξενούν οικόσιτο σκουλήκι
αφού όπως όλοι ξέρουμε
το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει.