Το βράδυ κοιτάζω ψηλά
τα πύρινα ίχνη με φόντο την θλίψη.
Το στυγνό κατόρθωμά τους
καλλιτέχνες ονομάζουν
αποπλάνηση ενηλίκων
εναντιωμένων στον όχλο
βασανισμένων από λόγια του πλήθους
δίχως βάθος... δίχως θέση στον χώρο
με λέξεις από χείλη που δεν κινούνταν
από γλώσσες που κάποτε
στάζανε μέλι.