Του παραδείσου τα πουλιά
Κλέψαν της νύχτας τα κλειδιά
Μακριά πετάξαν
Εδώ που φτάσαμε νωρίς
Γυαλί τα χρόνια να κοπείς
Γι’ αυτά που τάξαν

Δεν έχει δάσος να κρυφτείς
Τα μάτια κλείνεις να μη δεις
Γυμνές παγίδες
Χρησμό να δίνει το κενό
Έρωτας δίχως ουρανό
Στις καταιγίδες

Της περηφάνιας τα φτερά
Βρήκε ένα βράδυ η καρδιά
Φωτιά και αίμα
Κι αγάπησε την αστραπή
Που καίει για πάντα τη ζωή
Μ’ ένα της βλέμμα

Ποιος αντέχει απόψε αυτό τον ουρανό
Ποιος διαβάζει τα σημάδια του τι λένε
Ποια αγάπη βρήκε δίδυμο εαυτό
Ποια ζωή έζησε όνειρα που καίνε

Περιμένω να βραδιάσει το κακό