|
Στίχοι: Ιφιγένεια Διδασκάλου
Μουσική: Αμελοποίητα
Αν συχνά σου μιλώ
για μια φωνή
κάποιο τραγούδι
για τη σελίδα του βιβλίου που ξέσχισες,
κλαίω
γιατί είχα γράψει τ’ όνομά σου...
Αν συχνα σου μιλώ
για κάποιο τρόμο
μια μνήμη που αντιπαλεύει μ’ ένα θάνατο
γι’ ανάπηρες αισθήσεις,
θρηνώ
γιατί δε με γυρεύεις...
Αν συχνά σου μιλώ
για κάποιο παιδί
μια κλειστή γρίλια
κι ένα φεγγάρι περίεργο
να παίζει στα σγουρά μαλλιά σου,
χαίρομαι
γιατί δεν έπαψα να ονειρεύομαι...
Αν συχνά σου μιλώ
για την ξένη πολιτεία
τους άγνωστους περαστικούς
τ’ οργισμένο ποτάμι με τις σπασμένες γέφυρες,
τρομάζω
γιατί κρεμάστηκε η καρδιά μου
απελπισμένη...
Αν συχνά σου μιλώ
για τον ήλιο που βλέπω στα μάτια σου
τα κοχύλια στ’ αυτιά
τις σταγόνες της αυγής πάνω στα μάγουλα
για τ’ όνομά σου που γλυκαίνει τον ήχο,
χαμογελώ
γιατί δεν τελείωσα ακόμα το τραγούδι...
Αν συχνά σου μιλώ
για μια ταπείνωση
κάποιο συμβιβασμό
μια δυσπιστία
κάποιο σημάδι βαθιά αναφαίρετο
για χίλια δυο πράγματα,
πονώ
γιατί η σιωπή με τη σιωπή της
μ’ απαντάει...
Αν συχνά σου μιλώ
για μια οδύνη
το σχήμα μιας μόνιμης μοναξιάς
τη νυχτερινή αγωνία
για τ’ αλλαγμένο πρόσωπο
το πρόσωπό σου,
ψάχνω
αγωνίζομαι
κάτω από τόσες προσωπίδες.
Πού `ναι το χέρι σου;...
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 363 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | | | | | |
|