Τραβάμε το χαλί κάτω απ’ τα πόδια

μας αλλά δεν πέφτουμε βουτάμε στην

ταραγμένη θάλασσα δίχως σωσίβιο



αλλά δεν πνιγόμαστε είμαστε οι λίγοι

πια που απόμειναν χωρίς να χασμου-

ριόνται όταν ακούγεται το ρολόι



της μητρόπολης να χτυπά εσπερινό

την ώρα του λυκόφωτος φεύγουμε

ξαναμπαίνουμε στα μαύρα κοστούμια



μας βγαίνουμε στη δημοσιά και κα-

τευοδώνουμε το μέλλον, μετράμε

τ’ αντικριστά σταυροδρόμια.