Στην άκρη μιας απόμερης ακτής
ακουμπισμένος σ’ έναν βράχο
σχεδόν απολιθωμένος
με το βλέμμα στυλωμένο σε έναν νεκρό αστερία
διήνυσε έναν ψυχικό αιώνα.
Ο άνθρωπος αυτός
μάλλον θα έφερε εγγενώς
ένα ιδανικό θανάτου.
Με το βλέμμα στυλωμένο στον νεκρό αστερία
ίσως να αφουγκραζόταν τους κτύπους της καρδιάς του
καραδοκώντας τον τελευταίο κτύπο και την επιστροφή του στην ανυπαρξία.