Ο κιούρτος βγήκε από τη θάλασσα γεμάτος.
Οι δυο ψαράδες απολαμβάνουν τη σοδειά
και o μικρός τρέχει το δίχτυ για να φέρει
είν’ ένα αγόρι όμορφο, μ’ ένα λιανό κορμάκι,
μ’ ένα ελάχιστο μαγιό, κι έν’ άσπρο καπελάκι,
σαΐτα, αϊτός, φτερόπουλο, πλάι στο κύμα τρέχει.
Το δίχτυ αρπάζει γρήγορα και πάλι πίσω πάει,
τον ίδιο δρόμο παίρνοντας.
Τα πόδια δεν αγγίζουνε τα βότσαλα,
πετάνε στον αέρα, γράφουνε κυκλική τροχιά
και το χεράκι το δεξί κρατάει ψηλά το δίχτυ
και τ’ ανεμίζει τρέχοντας το δίχτυ το γαλάζιο
κι είναι από την αιωνιότητα μια ζωγραφιά βγαλμένη
ετούτο τ’ όμορφο παιδί.
Εικόνα ολοζώντανη που γέννησε η Τέχνη.
Είν’ το παιδί του Ηράκλειτου, ο Χρόνος, ο Αιώνας
αγόρι πλάι στη θάλασσα που τρέχει με το δίχτυ.