Όσους σταυρούς κι αν φόρεσα
ίσια ή και στραβά
όσες φορές κι αν κάλεσα
μάγισσες ξωτικά

πάλι στου φόβου γλίστρησα
τις χημικές γητειές
έτσι απλά τις έχασα
τις όψιμές σου τις ματιές

κι αν κατηγόρησα γονιούς
εύκολα και ανθρώπους
ποτέ δε με βοήθησε
να φτάσω στην πηγή

μόνο με θλίψη άνοιξε
τ’ απόκρυφο παλάτι
που μοιάζει με το κάψιμο
των άστρων στη σιωπή

μα η πηγή δε στέρεψε
με κανενός τα λόγια
και το νερό αναβλυσε
ως τα αρχαία χρόνια.