Είμασταν καθισμένοι σε κύκλο
ένας λυγμός, ένας θάνατος
κι ένα παρόν
Ψιθυρίζαμε μεταξύ μας
ισορροπώντας την ηχώ μας
σε κοχύλια
Έλεγες, πώς έσωσε το κρασί;
κι έτρεχα στο πάνινο μπουκάλι
να γεμίσω
Έλεγα πως σκίστηκε το φαγητό
και γοργά με όστρακα
το μπάλωνες
Ράψαμε παράθυρα, κουρτίνες
φλοράλ, κι ένα κουδούνι
για να μας βρίσκει ο ταχυδρόμος
Τις νύχτες ζωγράφιζες κεριά
κι έπλεκα βαλς και σουΐνγκ
ό,τι ταίριαζε με τις σφαίρες της στιγμής.