Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω.
Ξαφνικά στερεύω απο λέξεις
Με κατακλύζει η σκέψη σου
Και δεν μπορώ να συνεχίσω
να σου γράφω.
Τότε είναι πού,
με πιάνει αυτός ο πόνος
σαν μαχαιριά στην καρδιά
και σκίζεται η ψυχή μου στα δύο.
Μένει η μισή κάτω στη γή,
και η άλλη μισή,
σε ακολουθεί στο ταξίδι σου,
μέσα απο το φως,
στην ηρεμία ενός κόσμου άλλου...
Και μετά, ξαφνικά,
με κοιτάς με αυτό το κενό στο βλέμμα σου
και μου λές με την σιωπή σου
οτι εγώ δεν έχω έχω θέση εδώ,
με τους πεθαμένους...
Και φεύγεις, σε χάνω,
και μένω πάλι μόνη
στο άδειο δωμάτιο,
στο άδειο μισό του κρεβατιού μας,
στην άδεια μου ψυχή,
να σφίγγω το ένα μου χέρι με το άλλο,
για να πάρω κουράγιο.....