Φορούσε το πένθος, στα μάτια
και `κεί, στην άκρη των χειλιών...
που πάντα χαμογέλαγαν
με την πίκρα κρυμένη κάτω
από το κόκκινο χρώμα του κραγιόν...
Κάθε μικρή ρυτίδα,
έκρυβε και μια βαθιά πληγή.
και εκείνο το βλέμμα πού,
πάντα πετούσε λες,
πάνω απο τα γήϊνα και τα καθημερινά
ήταν λεπίδα δίκοπη
στην αδικία της ζωής...