Τα λόγια απόμειναν κλωνάρια δίχως ρίζες.

Τα παίρνει το νερό του ποταμού
ως τα ρηχά της θάλασσας
βαριά σκουριά ακατάληπτη να σέρνονται
σε νοσηρούς βυθούς
απομεινάρι από μέταλλο που αστόχησε
ή πάλι κούφια κι ελαφρά
το μάταιο δρόμο της βροχής
να ξαναγράφουνε
πίσω στις κρήνες, πάνω στις πηγές.

Τα λόγια έγιναν ταξίδια των ανθρώπων
μοναχικά
σκιρτήματα ανεπίδοτα.

Λίγα τα λόγια που απαγκιάζουνε
στους μυχούς μιας όχθης
να γεννούν και να ορθώνουν
δροσιά
στους ξωμάχους.