Μέσα από την προσποίηση όλων
των αναλώσιμων εαυτών μου
γίνομαι ειλικρινής.

Επιστρέφοντας από την τελευταία διαφυγή μου
σε οικείο παρελθόν
βρήκα τον παλιό εαυτό μου
να πειθαρχεί στη νοσταλγία
ενός άλλου κόσμου
μεταξύ κέρινων ομοιωμάτων
και αντικειμένων χωρισμού
παραταγμένα με θρησκευτική ευλάβεια
σαν ακριβές μνήμες φυλαγμένες
στις πιο κρυφές γωνιές της θύμησης
σαν ένα σημείωμα που άφησε κάποιος
που με αγαπούσε, όταν δεν ήμουν εκεί.

Επιστρέφοντας από τις αδιέξοδες οδούς
και τα μονοπάτια του χρόνου
βρήκα τον άνεμο να φυσά
μέσα από τις κουρτίνες
και ένα χαμόγελο
να κρέμεται στο δωμάτιο

και έναν μικρό θάνατο
φτιαγμένο από σιωπή
και υγρό άρωμα.