Την άγρια δίψα κουβαλώ
για τα βιβλία που δε γράφτηκαν
την άγρια καύλα
για τα κορμιά που δεν έζησαν
και κάθε τόσο κατεβαίνω στην κόλαση
μαγαρίζω το στόμα μου
με κατάρες και όρκους
γιατί η εποχή αυτή με ταράζει
με την αβρότητα του διανοητή
που την κουκούλα θέλει
να τραβήξει απ’ το παιδί
κι αντί μπροστά
απ’ τα τουφέκια αυτός να βγει ο δυνατός
αγωνιστής κι έντιμος πατριώτης
για να φυλάξει το παιδί
την αστική φυλλάδα υπηρετεί
που ένα ξεροκόμματο του δίνει για φαΐ
γνωρίζοντας καλά πως οι αστοί
τον έχουνε για εμπροσθοφυλακή.