Στομάτινο το τριαντάφυλλο των πλευρών σου Σαν να!
Ένας νέος κόσμος ανοίγεται μπροστά σου των μήλων και των αχλαδιών
Το κυκλωτό του κήπου μας αυτό το αεικίνητο μπαλονάκι που έχεις στο κορμί
Που ρουφάει τις αμμοβολές, τους κόκκους, τα σωλήνια
Που έρχεται απ’ την Πλησίβιτσα, τα Ιωάννινα, τα πλαστικά λουλούδια
Που επιπλέει και τρέμει να μη μαραθεί
Κι όλοι οι νερότοποι, όλες οι κυματίσιες ορδές των «endless» τραπεζομάντιλων
εύχονται να πιουν απ’ το χυμουδάκι του
Το ξεραμένο χυμουδάκι από κάτω μας.