Όταν τα δάχτυλά μας πλέκονται
κλαδιά άγριας τριανταφυλλιάς
τα πόδια ζωα ανήμερα ημερεύουν
Tα αδέσποτα που καρτερούν στο στόμα μας
ξεχύνονται αερικά κουβάρι
σε παραμύθια χωρίς λέξεις
Αγρίμια γίνονται τα κορμιά μας
στον ιδρώτα σου, στον ιδρώτα μου
στην άκρη του γκρεμνού
Κατά πως το έλεγε ο ποιητής του παντός
Εις σάρκαν μία

Αυτή τη σάρκα πεθύμησα.