Ο σφυγμός κι αυτού του ποιήματος σταμάτησε.
Η καρδιά του έπαψε να χτυπά.
Δεν μιλάει πια μέσα μου.Καθόλου.(Μα καθόλου)
Κάποτε τα ποιήματά σου ήταν η τζούρα μου.
Τα σνίφαρα καθημερινά με μανία,
για να αντέχω που άλλοι μου όριζαν τη ζωή.
‘Ομως, κλείνω τώρα τα βιβλία σου, ποιητή μου.
Μια για πάντα.
Ήρθε το τέλος, φαίνεται.
Αναζητώ άλλο παυσίλυπο, επειγόντως.
Αλλά εσύ μην κατσουφιάζεις, μη!
Θα συνεχίσω να κοιμάμαι μαζί σου τα βράδια.