Ξεκίνησα πάλι για ταξίδι.
Αυτή τη φορά δεν ήσουν στο σταθμό,
ο Άλλος ήταν και περίμενε.
Σε έψαξα στο κορμί του
στον τρόπο που με χάιδευε,
στο άψυχο σπίτι
στο γυμνό κρεβάτι.
Σε σκότωσα, είπα τότε.
Μπορώ να πάρω το εισιτήριο
για τον επόμενο σταθμό.
Μα τότε απότομα ξεκίνησε το τρένο
οι ράγες οδηγούσαν μες στο σπίτι σου
ήσουν εκεί και με περίμενες.
Κοίταξα το εισιτήριο και κατάλαβα.
Δεν υπάρχει ούτε τρένο, ούτε σταθμός
μόνο άνθρωποι
που πάντα μέσα μας φοράμε.