Κανείς δεν αγαπάει τα ερείπια
μα όταν είναι τα δικά σου πώς να φύγεις;
Πώς να εγκαταλείψεις ένα άγαλμα
και το ρυθμό της κολόνας;
Πώς να μην πεις στην Καρυάτιδα καλημέρα;
Πώς να ζεις τον άνθρωπο χωρίς τη ζωοφόρο
και τον Παρθενώνα;
Πώς θα αντέξεις τους χαμούς
αν δεν κρατήσης στην καρδιά
tη Δελφική σου πέτρα, τον Φοίβο τον χρησμό; …
Πώς θα μάθης ποίηση αν δε διαβάσης Όμηρο;
Πώς θα μάθης ιστορία αν δεν περάσης
απ την πύλη των λεόντων;
Πώς θα αισθανθής το κάλλος
αν δε θαυμάσης τον Ερμή στην Ολυμπία;
Την αφρογεννημένη Κύπριδα;
Πώς θα μάθης το μεγάλο
χωρίς τον Μέγα Αλέξανδρο;
Γη και Δωδώνη, Πόλη! «παγά λαλαίουσα
και το κατειβόμενο Στυγός ύδωρ»
ω, Αιολίδα Γη! ω, συντριμμένο άγαλμα
και μέσα στη συφορά σου φέγγεις
την αρμονία του Ολύμπου
και τη γεωμετρία του νερού
Γαλάζιο και άσπρο Αρχιπέλαγος
Αιγαία – Αιγαίο
οι συμπληγάδες είναι Ελληνικές
Θα τις περάσουμε!
Με τα πουλιά της Σαντορίνης
θα φτάσουμε το κρίνο της Κνωσσού
Θα αναγνώσουμε τη γραμμική Α΄γραφή
με την αρχέγονη πνοή μας
Με το κύμα