Ας γράψουν άλλοι για το έργο σου, ας πουν
για την Κυρά-Λισάβετ, την Παρέλαση,
το Τελευταίο σου καταφύγιο, τον Σκαρίμπα.
Αρμοδιότεροι υπάρχουν, να το κάνουν.
Σ’ εμένα πέφτει ο κλήρος να θυμίσω
την άλλη σου διάσταση, τη θρυλική,
δόξα και καύχημα των μακεδονικών γηπέδων.
Πρωταθλητή των πόνων, σέντερ φορ
οι μαγικές σου ντρίπλες δε θα ξεχαστούν
το ψυχωμένο παίξιμό σου και τα γκολ
ενάντια στην ομάδα του θανάτου.
Ήσουν πάντα το ίνδαλμά μου.

Εσύ στην πρώτη ομάδα, χαρισματικός
κι εγώ αναπληρωματικός, να περιμένω.
Στις προπονήσεις προσπαθούσα να σε μιμηθώ
κι από τον πάγκο σε καμάρωνα τις Κυριακές
και ζητωκραύγαζα σε κάθε ενέργειά σου.
Τώρα, που ήρθε η ώρα μου να καθιερωθώ
δυόμισι χρόνια παίζω ανελλιπώς
στην πρώτη ομάδα
ορκίζομαι σε στάση προσοχής
τη θέση σου να μην ντροπιάσω, παλληκάρι.