Ανάβω τσιγάρο,
γουλιά, γουλιά πίνω τον καφέ,
την σκέψη σου να διώξω
προσπαθώ,
κι'αυτή, με παίζει με χορεύει, με πονά.
Τυλίγεται τα πέπλα του καπνού
και με χαιδεύει
Μπαίνει στα ρουθούνια μου
στα πνευμόνια κατεβαίνει
και με πνίγει.
Σαν κόμπος πάντα στον λαιμό,
εκεί θα μένει.
Να μου θυμίζει
οτι απ΄την αγάπη μόνο
δεν γλιτώνεις.