Είμαι πηγή,
πίνεις νερό να ξεδιψάσεις.
Είμαι φως,
φέγγω τον δρόμο πού περπατάς.
Είμαι αέρας,
δροσίζω το μέτωπό σου στο λιοπύρι.
Είμαι ουρανός,
ανοίγεις τα φτερά σου και πετάς.
Είμαι ο ήλιος σου,
με πλησιάζεις και καίγεσαι.
Λειώνουν τα φτερά σου
πέφτεις...
Είμαι θάλασσα,
σε αγκαλιάζω και κολυμπάς
μέσα μου.
Φουρτουνιάζω,
σε καταπίνω και στον βυθό μου
αποκοιμιέσαι.
Σε έχω πια δικό μου.
Κι’ όμως,
ποτέ δεν ησυχάζω...