Υπάρχω ακόμα:
μια λεπτομέρεια σχεδόν επίμονη
μιαν επιμονή στα όρια της ακρότητας.

Υπάρχω ακόμα:
κι όσο κι αν παλεύω να αντιστρέψω
ετούτη τη βεβαιότητα
όσο κι αν επιμένω να κλονίσω
τις ισορροπίες και τα ισοζύγια των καιρών

αυτή
με την λεπτή της σταθερότητα
επιβάλλει κι επιβάλλεται.

Υπάρχω ακόμα:
τα κεριά έχουν σωθεί
το ρολόι βουίζει την ίδια ακαθόριστη
εναλλαγή

κι εγώ
αγκιστρωμένος
στην γραμματική ενός επίφοβου
“αντέχω”
με το μελάνι στις καίριες αποχρώσεις
των ονείρων σου
χαράζω στη λευκή φλέβα του προσδοκώμενου
ή προδοτικού μακάρι

μιαν επιγραφή- λιτανεία για όσους επέρχονται:

“υπάρχω-

ακόμα”...