Ένα υπόγειο φρέαρ
αξίζει πάντοτε πιο πολύ
από ένα ρυάκι ή από ένα ποτάμι,
ιδίως όταν οι ελιγμοί του ανασαίνουν κρυφά
κάτω από πετρώδη εδάφη,
μέσα από χαραμάδες βράχων,
πάνω σε υγρές ρίζες εκπλήξεων
και σε κοιτάσματα αρμονίας

Όπως ένα υπόγειο φρέαρ
έτσι και οι απολαβές φιλιών
αξίζουν πιο πολύ
απ’ τον ίδιο τον έρωτα,
μέσα σε δωμάτια σκεπασμένα
απ’ τη σκιά μιας κουρτίνας,
ιδίως όταν ο άνεμος που μόλις
βγαίνει από τη θάλασσα τη σαλεύει νευρικά

Όπως ένα υπόγειο φρέαρ
έτσι και τα γυμνά τελάρα των ζωγράφων
ή τ’ άδεια τετράδια των ποιητών
αξίζουν πιο πολύ
απ’ τους ίδιους τους πίνακες,
απ’ τα ίδια τα ποιήματα:
εκτάσεις από πατημασιές άμμου
γιατί πάνω τους θα χαραχτεί το μέλλον
και το απόγευμα, λεκιασμένο από το δειλινό,
θα δώσει τους τελευταίους ασπασμούς του
στα προφητικά υγρά της νύχτας,
ακριβώς όπως και το υπόγειο φρέαρ
τροφοδοτεί το ποτάμι στον βαθύ του ύπνο.