Δίπλωσαν με φροντίδα τις ρυτίδες
και στου λυγμού τον ίλιγγο
ξεκίνησαν ανάστροφα να τρέχουν.
Καθίσαν πάλι στις τραμπάλες τους
και έπαιξαν τις χάρτινες φιγούρες
που γελάνε τον αέρα.
Τα κινιασμένα δάχτυλα της μάνας τους φιλήσανε
που μοίραζε γλυκό και συγχωρέσεις
στα σγουρά κεφάλια.
Στην τελευταία ανάσα, κατέβηκαν
από μίσχους κρεμασμένοι,
όλοι όσοι φύγανε στην πρώτη βάρκα.
Παιδιά με φύκια για μιλιά και όστρακα στα μάτια
αρχίσανε να τραγουδούν
πάλλοντας αστερίες.
Άλλαξαν ρότα
βαρκάρη αλλάξαν
πάλι δε σώθηκαν.