Έμεινες πάλι
να κοιτάς κάτι απογεύματα
τα φύλλα στα δενδρα
να περιμένουν τον αέρα
να τα διώξει μακριά
να γίνουν μια πινελιά αγάπης
σε κάτι παγκάκια παλιά
μα τόσο όμορφα από ιστορίες
και αγκαλιές κρυφές στο σκοτάδι.
Έμεινες πάλι
να περιμένεις το φύλλο
που θα `ρθει και σε σένα...