Κοιτώ τα γερασμένα δάχτυλά μου.
Στην τελευταία φάλαγγα φύτρωσαν αισθητήρες
εφοδιασμένοι με υποδοχείς αγάπης.
Από εδώ θα τρέφομαι εις το εξής
θα ακούω θα μιλάω και θα βλέπω.
Από εδώ θα ψηλαφώ τον κόσμο
και θα οσφραίνομαι την ομορφιά όπου γης.
Ό,τι άλλο θα αποβάλλεται ευθύς.
Εφοδιασμένα με χαμόγελο διαρκείας
κάτω απ’ τους αισθητήρες τους τα ακροδάχτυλά μου
θα απολαμβάνουν ό,τι τους αναλογεί σε καλοσύνη
όπως η φύση κάτω από τη χλωρίδα της
-όσα στραβά κι αν βλέπει των ανθρώπων-
ανθίζει και καρπούς κρατεί και θάλλει.
Μ’ ένα χαμόγελο πεθαίνει
μ’ ένα χαμόγελο ξαναγεννιέται πάλι.